Urodził się 4 listopada 1923 r. w Zalesiu koło Sandomierza. Żołnierz, patriota, więzień NKWD, autor książki „Ankieta ostatniego szwoleżera”, inicjator i współtwórca pomnika sandomierzan – ofiar II wojny światowej, współtwórca „Górki Literackiej”. W czasie wojny, pomimo młodego wieku, służył jako żołnierz Armii Krajowej. Jesienią 1943 roku był w oddziale partyzanckim działającym pod dowództwem majora Leonarda Zub-Zdanowicza pseudonim ”Ząb” i porucznika Franciszka Przysiężniaka pseudonim „Ojciec Jan” na terenie powiatu janowskiego. W pierwsze połowie 1944 roku był łącznikiem i członkiem ochrony ppłk. Antoniego Żółkiewskiego ps. „Lin”, dowódcy inspektoratu sandomiersko-opatowskiego, stacjonującego w pałacu w Czyżowie Szlacheckim. M.in. wziął udział w akcji „Burza”, służąc w szwadronie I pułku szwoleżerów Marszałka Józefa Piłsudskiego – w zwiadzie konnym 2 Dywizji Piechoty Legionów AK. Po demobilizacji dywizji Jerzy Targowski przeszedł do 120 pułku ziemi pińczowskiej jako członek ochrony sztabu płk. Romana Zawarczyńskiego ps. „Sewer”. W styczniu 1945 r. został aresztowany przez NKWD i wywieziony do sowieckiego łagru. Pod koniec tego roku zbiegł z transportu, w którym przewożono żołnierzy AK z łagrów do więzienia we Wronkach. Po wojnie prowadził gospodarstwo ogrodnicze w rodzinnym Zalesiu. W latach 1949-1959 pracował w PZU w Sandomierzu i Krakowie, następnie przez ponad 20 lat, aż do emerytury, w spółdzielczych przedsiębiorstwach transportowych w Sandomierzu na stanowiskach kierowniczych. W Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie ukończył studium w zakresie ekonomiki transportu. Pracował również społecznie na rzecz środowiska lokalnego. Szczególnie leżało mu na sercu upamiętnienie nieżyjących żołnierzy AK oraz ofiar terroru okupacji hitlerowskiej i sowieckiej. Był jednym z inicjatorów i brał czynny udział w powstaniu pomnika poświęconego pamięci mieszkańców Sandomierza – ofiar II wojny światowej.

Jerzy Targowski wspólnie z żoną i Jerzym Krzemińskim z Oddziału Literatury Muzeum Okręgowego w Sandomierzu był pomysłodawcą i opiekunem tzw. „Górki literackiej”. Pan Jerzy był również współtwórcą ośrodka jeździectwa i hipoterapii w Mokoszynie. W okresie przemian ustrojowych bardzo zaangażował się działalność polityczną. Działał w sandomierskim Komitecie Obywatelskim (którego również byłem członkiem), w latach 1990 – 1992 był radnym Rady Miasta z ramienia KO, a w 1991 r. wraz z żoną pomagali Zbigniewowi Romaszewskiemu w kampanii wyborczej do Senatu. W 2001 r. opublikował tom wspomnień wojennych pt. „Ankieta ostatniego szwoleżera”. Był także autorem opowieści o swym ukochanym koniu „Ajaksie”, towarzyszu tułaczki wojennej szwoleżera („Żywot ułańskiego konia”). Zmarł w 2003 r., został pochowany na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu.

Notatki z budowy Pomnika
Skład skadrowanego szwadronu 1.Pułku Szwoleżerów Marszałka Józefa Piłsudskiego