Cmentarz wojenny z roku 1915.
Zachowana symboliczna mogiła legionistów. Cmentarz znajdował się na skraju wąwozu, za mostem, po lewej stronie drogi gruntowej z Beradza do Gór Pęchowskich. Pierwotnie cmentarz zachował powierzchnię około 1600 m2. Założony został na planie prostokąta o wymiarach 80x20 m. Posiadał ogrodzenie z drutu na słupkach drewnianych oraz bramkę wejściową. W połowie lat 20. znajdowało się na nim 21 mogił masowych. Przed rokiem 1918 spoczywało na nim 141 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 134 rosyjskiej. W kolejnych latach ekshumowano na jego teren szczątki z mogił polowych. W 1939 roku pochowanych było 322 Austiaków oraz 223 Rosjan. Razem 545 mogił. Ponadto w Beradzu spoczywało, w osobnej mogile 50 legionistów.
Cmentarz był kilkakrotnie dewastowany, a następnie remontowany. W 1924 roku ustawiono na nim 20 krzyży sosnowych i 1 dębowy (na mogile legionistów), umieszczono tabliczki i skrzynki oszklone z wykazami poległych, wykopano rów do ścieku wody. W kolejnych latach na mogile legionistów ustawiono pomnik kamienny, z płytą marmurową i płaskorzeźbą Chrystusa, otoczono łańcuchem na słupkach. Cały cmentarz zabezpieczono ogrodzeniem z potrójnych rygli dębowych. Do Beradza planowano przenieść poległych z cmentarzy w Koprzywnicy i Adamowicach. Zachował się projekt rosyjskiego grobu masowego z około 1917 roku. W 1927 roku opiekę nad cmentarzem objęły dzieci ze szkoły z pobliskiej Łownicy. Pod nadzorem kierownika wykonały one szereg prac porządkowych, znajdując tym uznanie władz oświatowych i wojewódzkich.
Obecnie na dawnym cmentarzu w Beradzu znajduje się tylko symboliczna mogiła legionistów, o wymiarach 2x3,5 m z brzozowym krzyżem. Otoczona jest betonowymi krawężnikami i 6 metalowymi słupkami. Spoczywające w niej pierwotnie szczątki żołnierzy polskich, przeniesiono w pierwszym kwartale 1939 roku do Gór Pęchowskich.